با این حال، کارشناسان می‌گویند که تولیدات زراعتی افغانستان نیاز مبرم به چندین فکتور اساسی از جمله میزان تخم‌های اصلاح شده، مدیریت آب‌ها، باران‌های موسمی، سیستم میکانیزه‌شده آبیاری، حمایت از دهقانان، متخصصین زراعتی و لابراتوارهای تشخیص و تداوی نباتات دارد؛ اما در سالیان اخیر کم‌تر به این مسایل پرداخته شده است. گزارش‌ها می‌رساند که تخم‌های اصلاح شده زراعتی سالانه پایین‌تر از ۲۰ درصد برای دهقانان توزیع می‌شود؛ اما از سایر تسهیلات و امکانات در بخش زراعتی خبری نیست.
عصمت الله بیانی
در حالی که افغانستان بالاتر از ۵۰ درصد غله‌جات خود را از کشورهای خارجی تأمین می‌کند؛ وزارت زراعت و آبیاری اعلام کرده که کشور تا سال ۲۰۲۰ از نظر غله‌جات به خودکفایی می‌رسد.
با این حال، کارشناسان می‌گویند که تولیدات زراعتی افغانستان نیاز مبرم به چندین فکتور اساسی از جمله میزان تخم‌های اصلاح شده، مدیریت آب‌ها، باران‌های موسمی، سیستم میکانیزه‌شده آبیاری، حمایت از دهقانان، متخصصین زراعتی و لابراتوارهای تشخیص و تداوی نباتات دارد؛ اما در سالیان اخیر کم‌تر به این مسایل پرداخته شده است.
گزارش‌ها می‌رساند که تخم‌های اصلاح شده زراعتی سالانه پایین‌تر از ۲۰ درصد برای دهقانان توزیع می‌شود؛ اما از سایر تسهیلات و امکانات در بخش زراعتی خبری نیست.
همچنان موقعیت جغرافیایی افغانستان بخاطری دوری از بحر و نداشتن ذخیره‌های آبی بزرگ باعث می‌شود که تولیدات زراعتی سالانه تفاوت زیادی پیدا کند، طوری که در سال‌های که باران‌های موسمی به قدر کافی باشد تولیدات زراعتی هم بیشتر است و اگر این باران‌ها کم باشند، زراعت کشور نیز نتیجه مطلوب نمی‌دهد.
با این حال، در سال ۲۰۰۹، افغانستان از نظر غله‌جات ۹۷ درصد به خودکفایی رسیده بود؛ ولی این رقم در سال‌های بعد از آن کاهش چشم‌گیر یافت.
به گفته متخصصین زراعتی حمایت دولت از دهاقین و سکتورهای خصوصی زراعتی از مواردی است که می‌تواند در رشد سکتور زراعت مفید واقع شود. این حمایت‌ها، سایر دهقانان را وادار می‌کند تا به تولید محصولات زراعتی بیشتر توجه کنند.
با توجه به این که دولت کچالوی بامیان، انگور هرات و انار قندهار بیشتر روی دست دهقانان و باغداران مانده است، این پرسش مطرح می‌شود که دولت چگونه می‌تواند بدون حمایت لازم از دهقانان تا سال ۲۰۲۰ به خودکفایی برسد؟!
